Gisteravond zijn we op pad geweest met onze camera en een aantal van ons, ook met statief. De doe-commissie had bedacht dat we maar eens creatief aan de slag moesten met ‘party sterretjes’. Ik ken die dingen als sissers, meer ‘vuurwerk’ kwam er bij ons thuis vroeger niet in. Sharon gaf op het terras van de Grutter de instructie en zo vertrokken we twee aan twee (of drie) naar het Burgemeester Ploegmakerspark. Zelf had ik me aangemeld bij Harald en Kristel. We kregen een paar sissers en een aansteker mee. En daar moesten we het mee doen.
Het was ons wel duidelijk dat we vooral creatief aan de slag moesten. Wat kun je daar nu helemaal mee? Schrijven met licht, hoe doe je dat? We stelden onze camera’s op de stand M in en gingen eerst maar eens op zoek naar de ‘juiste verhouding’ tussen het aanwezige natuurlijk licht en het kunstlicht. De camera moet op M omdat de automaat (Av of Tv) anders de sensor gaat belichten tot ‘gemiddeld grijs’ en je wilt immers controle houden over het licht.
Het is belangrijk dat de belichtingsdriehoek zodanig wordt ingevuld dat de juiste sfeer wordt opgeroepen. In dit geval dus, eerder donker dan te licht. Gelijktijdig moet de sluiter zodanig worden gekozen dat het enigszins mogelijk is om de ‘schrijfbeweging’ van de sisser, lees de relatieve verplaatsing van het felle puntlicht op de senssor, vast te kunnen leggen.
1/15 seconde (bewegen) is dus wat kort… Hoe korter de tijd, hoe sneller dat je moet bewegen om het schrijfeffect goed te kunnen zien. Dus begonnen we te zoeken bij een sluiter van 1 seconde en meer. Het diafragma moesten we zo kiezen dat de (horizontale) beweging binnen de scherptediepte zou vallen. Daarom kozen we het diafragma niet te krap… Vervolgens moesten we experimenteren bij welke iso-waarden de juiste sfeer werd opgeroepen.
Harald offerde zich op om op enige afstand, met de zaklamp van zijn iphone gericht op zijn gezicht, in de achtergrond plaats te nemen. We moesten de lens tenslotte ‘enigszins’ scherp stellen. In het donker is dat lastig en wil dat maar bij weinig camera’s goed lukken. Eenmaal scherpgesteld plaatsten we twee markeringen op de grond, een voor de ‘sisser’ en een voor de positie van de fotograaf. We moesten als fotograaf dus blijven staan waar we stonden. Eenmaal scherpgesteld hebben we de lens ook meteen op M gezet. Dit om te voorkomen dat de camera opnieuw scherp steld bij het afdrukken.
Okee, dan de sisser aansteken en kijken naar het effect… Hoeveel beweging kun je maken binnen de gekozen sluitertijd? Is de omgeving bij de gekozen waarden voldoende donker resp. spannend genoeg? Wil je de achtergrond (alles wat aard en nagel vast zit) scherp dan werk je met statief en krijg je een heel andere sfeer. Hier hebben wij gisteravond bewust niet voor gekozen.
Als je met statief werkt, zal degene die met de sisser een spannende beweging of vorm wil maken, zelf onscherp worden omdat hij zelf ook beweegt. We hebben er niet voor gekozen om een woord te schrijven (afgezaagd).
Na een aantal foto’s met bewegingen van de sisser, zijn we die bewegingen gaan combineren met opzettelijke snelle bewegingen van de fotocamera. We zagen dat dit een veel leuker effect gaf. De sterke en minder sterke lichtpunten die via de lens op de sensor vielen, trokken spannende sporen van licht. Wat aanvankelijk een beetje saai leek te zijn werd een leuke oefening. Doe eens gek, doe eens creatief, kijk maar eens wat er uit komt.
- Reageren wordt op prijs gesteld